Wychował się w bogatej rodzinie. W młodości wybrał naukę malarstwa malarza. Ale ukończył American Robert College w Stambule, by następnie studiować architekturę na tamtejszej politechnice. Po trzech latach jednakże porzucił te studia, jak i ambicje zostania artystą lub architektem. – Zdecydował się na studia dziennikarskie na Uniwersytecie w Stambule. Nie podjął jednak pracy dziennikarskiej.
Od 23. roku życia zajmuje się wyłącznie pisarstwem.
Z not o Orhanie Pamuku dowiaduje się, że w Turcji określa się go mianem komentatora społecznego, mimo iż on sam twierdzi, iż jest twórcą fikcji literackiej, bez skłonności politycznych. I chyba nie jest to kamuflaż. Ze sposobu w jaki się wypowiada, w jaki prowadzi narracje literackie wnoszę, iż jest jednak człowiekiem zdecydowanym, z uważnym oglądem swojego kraju, świata, rzeczywistości.
Odnajduję w literaturze takie oto wzmianki o tym pisarzu: – Należy do grona „oświeconych” intelektualistów tureckich, o nieortodoksyjnych poglądach religijnych, poglądach otwartych na integrację Turcji z Unią Europejską.
Był pierwszym pisarzem świata muzułmańskiego, który publicznie potępił fatwę skazującą na śmierć Salmana Rushdiego. (Co świadczy o dużej niezłomności, nie szukaniu ścieżek spokojnego wędrowania przez życie, posiadaniu wyraźnego zdania, wyraźniej wizji w społecznych kontaktach, wyraźnych ram społeczeństwa mogącego się rozwijać, dążyć do budowy stabilnych struktur państwowo-społecznych.
Republika Turcji to kraj leżący na dwóch kontynentach: w Europie i Azji. Powierzchnia państwa wynosi 783,5 tys. km2, a liczba ludności to prawie 83 mln.
Riwiera Turecka – popularna nazwa regionu w południowo-zachodniej Turcji, ciągnącego się wzdłuż wybrzeży Morza Śródziemnego i Morza Egejskiego od prowincji Antalya do prowincji Muğla. Region obfituje w szerokie, piaszczyste plaże, a także miejsca o znaczeniu historycznym i wysokich walorach przyrodniczych.
W swoich książkach opisuje często kontakt kultur Wschodu i Zachodu. Jego twórczość przetłumaczono na ponad 40 języków.
Zasiadał w jury konkursu głównego 60. Międzynarodowego Konkursu Filmowego w Cannes w 2007 roku.
Pamuk był kilkakrotnie obiektem ataków tureckich środowisk ekstremistycznych, związanych jednak nie z islamskim fundamentalizmem, ale ze świeckim nacjonalizmem i wojskiem. W 2005 w miejscowości Bilecik palono jego książki, a prefekt jednego z regionów prowincji ISPARTA nakazał wycofanie jego książek z bibliotek. W tym samym roku Pamukowi wytoczono proces po tym, jak wspomniał w jednej ze szwajcarskich gazet, że w Turcji zabito milion Ormian (głośna, tragiczna rzeź Ormian) i 30 000 Kurdów. Zarzuty wycofano 22 stycznia 2006 roku
29 czerwca br., podczas uroczystości w Sali Lubrańskiego Collegium Minus UAM, Orhan Pamuk – turecki pisarz, jak wyżej wspomniałam Noblista, dołączył do grona doktorów honorowych Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu.
Jak mówiła Jej Magnificencja Rektor UAM , prof. Bogumiła Kaniewska: – Przyjęcie Pana Orhana Pamuka do poznańskiej akademickiej społeczności jest symbolicznym przypieczętowaniem związku dwóch narodów. Twórca obierając rolę przenikliwego badacza skomplikowanych relacji Wschodu i Zachodu jako formacji kulturowych, staje się tym samym ambasadorem wielowiekowej przyjaźni Polski i Turcji, jedynego państwa, które w przeszłości nie uznało rozbiorów Rzeczypospolitej.
=
To wielkie wyróżnienie i zaszczyt dla mnie , jestem bardzo szczęśliwy – dziękował Orhan Pamuk odbierając dyplom honorowy. – Dla mnie wolność słowa i swoboda wypowiadania się są w pewnym sensie czymś, co umożliwia mi ochronę tego, czym się zajmuję.
To ochrona tekstu, ja też bronię swojego tekstu, stąd opowiadam się za wolnością słowa w sposób niemalże egoistyczny. Chodzi też o to, żeby zachować ducha humanizmu i w związku z tym, można powiedzieć, że jeżeli on napisał szczerze o tym, że ludzie w różnych zakątkach świata rozumieją go, to ludzkie serca, ludzka myśl jest wszędzie, dlatego też wszędzie to jest takie samo.
Duch humanizmu i humanistyki opiera się na odkryciach w literaturze i to jest właśnie ta idea dublera niejako, ta fantazja, w której widzimy, że jest ktoś, kto wygląda jak ja, to w mojej literaturze się pojawia, bawię się tym w moich książkach – mówił pisarz do obecnych w sali naukowców i dziennikarzy.
=
Natomiast swojej obszernej laudacji profesor Liliana Sikorska skupiła się na obecności w twórczości Orhana Pamuka mnogości ważnych elementów.Uznała między innymi, że: – Nie bez znaczenia w niej jest i niezwykła wrażliwość Orhana Pamuka na sztukę, co stanowi jeden z kluczy interpretacyjnych.
W dzieciństwie i w młodości myślał o karierze artysty malarza, jednak pod naciskiem rodziny podjął studia na wydziale architektury politechniki stambulskiej – relacjonowała promotorka doktoratu honorowego.
Nie został architektem, jako że – przeniósł się na dziennikarstwo.
Ukończył je w 1976 roku.
Niemniej zarówno architektura, jak i sztuka znajdują swoje odbicia w twórczości pisarza.
=
Głos w trakcie tego spotkania zabrali także dziekani, reprezentanci Szkoły Nauk o Języku i Literaturze UAM.
I tak – profesor Joanna Pawelczyk stwierdziła: – Chociaż pisanie wymaga skupienia i samotności, izolacji od świata pozwalającej na refleksję i introspekcję, Orhan Pamuk jednocześnie aktywnie w tym świecie uczestniczy właśnie poprzez swoją twórczość.
Jest pisarzem odważnym, gotowym podejmować politycznie ryzykowne tematy i wykorzystywać potężne narzędzie , jakim jest literatura, aby przeciwstawić się niesprawiedliwościom, poddać
krytyce reżimy i ich totalitarne skłonności, jednocześnie nie sprowadzając literatury do roli propagandy, a raczej ukazując złożoność problemów i konfliktów.
–
Dziekan Wydziału Filologii Polskiej i klasycznej profesor Tomasz Mizerkiewicz odniósł się do tego, jak intymna bliskość kulturowa dzieł Orhana Pamuka jest w przypadku polskich czytelników głęboko zakorzeniona i obejmuje wile wieków rozwoju kultur tureckiej i polskiej.
Dodał ponadto, że: – Wspólnota Wydziału Filologii Polskiej i Klasycznej (…) kieruje serdeczne gratulacje do nowego doktora naszej Uczelni, dziękując za wspaniałe dzieło literackie oraz budzącą nasz najwyższy szacunek prodemokratyczną postawę publiczną.
–
Dopiero dzisiaj, kiedy Orhan Pamuk stał się członkiem naszej wspólnoty uniwersyteckiej, widzialny staje się ten, który od dawna naszą wspólnotę aktywnie formował.
Dla Orhana Pamuka i dla nas zaczyna się też nowe zadanie:
– musimy dowiedzieć się , jak uczyć się życia z jego dzieł, kiedy nie jest już innym, lecz wreszcie jednym z nas –
Te słowa wybrzmiały w Auli jako ostatnie.
–
To było jedno z tych najciekawszych na UAM spotkań.
Pisarz wyraźnie skupiał uwagę swoim wystąpieniem. I to również bardzo młodych ludzi.
Grażyna Banaszkiewicz
– zdjęcia autorki –
Przekłady na język polski
– ŚNIEG (Kar), w prze kładzie Anny Polat
– Wydawnictwo Literackie, 2006
– Nazywam się Czerwień (Benim Adım Kırmızı), w przekładzie Danuty Chmielowskiej, Wydawnictwo Literackie 2007.
– Nowe życie (Yeni Hayat), przeł. Anna Mizrahi, Wydawnictwo Literackie, 2008.
– Stambuł. Wspomnienia i miasto (İstanbul: Hatıralar ve Şehir), przeł. Anna Mizrahi, Wydawnictwo Literackie 2008.
– Dom ciszy (Sessiz Ev), przeł. Anna Akbike Sulimowicz, Wydawnictwo Literackie, 2009.
–
- Biały zamek (Beyaz Kale), przeł. Anna Akbike Sulimowicz, Wydawnictwo Literackie, 2009.
- Muzeum niewinności (Masumiyet Müzesi), przeł. Anna Akbike Sulimowicz, Wydawnictwo Literackie, 2009.
- Cevdet Bej i synowie (Cevdet Bey ve Oğulları), przeł. Anna Mizrahi, Wydawnictwo Literackie, 2010.
- Czarna księga (Kara Kitap), przeł. Anna Akbike Sulimowicz, Wydawnictwo Literackie, 2011.
- Inne kolory (Öteki Renkler), przeł. Anna Akbike Sulimowicz, Wydawnictwo Literackie, 2012.
- Pisarz naiwny i sentymentalny (The Naive and the Sentimental Novelist), przeł. Tomasz Kunz,Wydawnictwo Literackie, 2012.
- (Kafamda Bir Tuhaflık), przeł. Piotr Kawulok, Wydawnictwo Literackie, 2015.
- Rudowłosa (Kırmızı Saçlı Kadın), przeł. Piotr Kawulok, Wydawnictwo Literackie, 2017
Nagrody i wyróżnienia
- Milliyet Roman Yarışması Ödülü (1979)
- Orhan Kemal Roman Ödülü (1983)
- Madaralı roman Ödülü (1984)
- The Independent Award for Foreign Fiction (1990)
- Prix de la Découverte Européenne (1991)
- Prix France Culture (1995)
- Prix du Meilleur Livre Étranger (2002)
- Premio Grinzane Cavour (2002)
- The IMPAC Dublin Award (2003)
- Ricarda-Huch-Preis (2005)
- Pokojowa Nagroda Księgarzy Niemieckich (2005)
- Prix Médicisétranger (2005)
- Prix Méditerranée Étranger (2006)
- Literacka Nagroda Nobla (2006)
- Tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Bukareszteńskiego (2008)
- Nagroda Sonning (2012)
- Krzyż Oficerski francuskiej Legii Honorowej 2012
Autor: naturalnie