W krajach Unii Europejskiej działalność pozarolniczą podjęło 40 procent właścicieli gospodarstw rolnych, z czego od 3 do 10 procent gospodarstw (w zależności od kraju i regionu) zajęło się agroturystyką.

Wiele z tych przedsięwzięć jest dotowanych z budżetu Unii i z budżetów narodowych. Szacuje się, że w Polsce jest już kilkanaście tysięcy małych obiektów noclegowych na wsi, z czego ok. 3 procent mieści się w gospodarstwach rolnych. Zainteresowanie wypoczynkiem na wsi jest coraz większe, a oferta coraz bardziej rozbudowana i dostosowana do oczekiwań gości. Turystyka wiejska to nie tylko dochody, to także ochrona przyrody i kultury.W Polsce niesłusznie przyjęło się nazywać agroturystyką każdą działalność, polegająca na wynajmowaniu miejsc noclegowych na wsi. W rzeczywistości agroturystyka to wyłącznie te formy turystyki, które mają jakiś związek z rolnictwem, hodowlą, rybołówstwem, ogrodnictwem, a najczęściej z czynnym gospodarstwem rolnym. Pozostałe formy nazywa się turystyką wiejską lub turystyką na terenach wiejskich.Agroturystyką warto się zajmować z wielu względów. Przede wszystkim, może to być źródło dodatkowego dochodu, poprawiające nasz standard życia. Agroturystyka ułatwia sprzedaż produktów z naszego gospodarstwa. Stwarza często nowe miejsca pracy dla naszych dorastających dzieci. Daje też okazję poznania ciekawych ludzi i nawiązania wartościowych kontaktów, zarówno z krajowymi, jak i zagranicznymi turystami. Decydując się na agroturystykę, trzeba zastanowić się, które z naszych zasobów czy umiejętności mogą okazać się przydatne do przygotowania oferty dla gości. Należy również mieć pomysł na produkcję lub usługi atrakcyjne dla gości. Musimy zdecydować się, czy pragniemy oferować same noclegi, noclegi z wyżywieniem, czy też inne usługi oraz policzyć, ile trzeba wydać na inwestycje, a ile na niej można zarobić. Istnieje wiele możliwości świadczenia usług w agroturystyce. Najczęściej oferowane są noclegi lub noclegi z wyżywieniem. Ale nie wszyscy mają możliwości ich przygotowania lub chcą obsługiwać turystów. Wtedy mogą zając się wypożyczaniem sprzętu, produkcją pamiątek, oprowadzaniem po okolicy, uczeniem różnych umiejętności, przetwórstwem i sprzedażą płodów rolnych, ziołolecznictwem. Specjalista do spraw agroturystyki w najbliższym Ośrodku Doradztwa Rolniczego może nam doradzić, jakie są wymagania prawne prowadzenia usług turystycznych. Wskaże, gdzie można uzyskać kredyty na rozpoczęcie działalności oraz pomoże opracować wniosek o dotację z funduszy Unii Europejskiej.Przed rozpoczęciem samodzielnej działalności warto porozmawiać z osobami, które zdobyły już doświadczenie w świadczeniu usług turystycznych i zechcą się nim z nami podzielić. Warto także samemu przekonać się, czego nam będzie brakować, jaka powinna być obsługa, co nam się podoba, a co nie, nie tylko u gospodarza, ale także we wsi i w okolicy.Aby zachęcić rolników do uzyskiwania dodatkowych dochodów poprzez świadczenie usług agroturystycznych, przewidziano różne zachęty i ulgi. W krajach UE od wielu lat dotuje się inwestycje turystyczne na wsi. Najbardziej znany jest program LEADER. W Polsce rozwój turystyki na obszarach wiejskich był wspomagany z funduszu PHARE, z którego finansowano m. in. bezpłatne szkolenia, informację turystyczną, a także małe inwestycje. Wolne od podatku są dochody uzyskiwane z tytułu wynajmu pokojów gościnnych w budynkach mieszkalnych położonych na terenach wiejskich, w gospodarstwie rolnym osobom przebywającym na wypoczynku oraz dochody z żywienia tych osób, jeżeli wynajmowanych jest nie więcej niż pięć pokoi. (Dziennik Ustaw nr 5 z 1995 roku, pozycja 25, punkt 43)..

Kredyty na przedsięwzięcia inwestycyjne na terenach wiejskich w zakresie agroturystyki można otrzymać ze środków Fundacji "Europejski Fundusz Rozwoju Wsi Polskiej – Counterpart Fund" Al. Reymonta 12 A, 01-842 Warszawa. Podmiotami uprawnionymi do ubiegania się o kredyt są: rolnicy i członkowie ich rodzin, inne osoby fizyczne wykonujące działalność gospodarczą, spółki handlowe, organizacje pozarządowe (fundacje i stowarzyszenia) posiadające osobowość prawną, gminy i związki międzygminne.

Roman Gutkowski