Zdaję sobie sprawę, że świat i media zaprzątnięte są myśleniem i komentowaniem ruchów i każdego słowa, gestu wybranego Papieża.

Ja jednak świadomie dziś pragnę polecić lekturę Autobiografii Papieża Franciszka, zatytułowanej: NADZIEJA. 

Pierwsza w historii tak napisana autobiografia, nie przez ” ograniczonego” wątpliwym ” dogmatem o nieomylności” Biskupa Rzymu, ale człowieka z krwi i kości, powiedziałbym temperamentnego i zarazem czułego świadka i uczestnika trudnej historii nie tylko swego kraju – Argentyny. Po Jego śmierci tę książkę czyta się z innej perspektywy ( pierwotnie miała ukazać się po śmierci Franciszka i w polskim przekładzie generalnie tak się stało…).

Poszerza się horyzont rozumienia tego człowieka, który przyznaje się do swoich błędów i wad charakteru, ale zarazem osoby mającej niezwykle trzeźwy osąd rzeczywistości. To nie są mistyczne pamiętniki czy poematy ( vide Papież Wojtyła) , ale samo życie. Niezależnie od tego, skąd jesteśmy, jaka przynależność religijną lub nie, nas określa, warto poznać historię fragmentu historii świata i kościoła katolickiego, przeżywanego przez człowieka ” z końca świata”.

I jeszcze jedna uwaga – tę książkę się po prostu dobrze czyta…