Dla lekarzy
Kore czyli w poszukiwaniu utraconej jedności

Prawie na każdym kroku, niemal w każdej dziedzinie życia współczesny homo sapiens skazany jest na pokusę utraty jedności. Szalony postęp nauki i cywilizacji zrodził daleko idące specjalizacje.

W sposób szczególny bywa to odczuwalne w momencie życiowych prób jakimi są choroby i towarzyszące im cierpienie. Historycy idei przypominają nam, że ostatnim człowiekiem w historii świata, który objął swym umysłem całą ówczesną mu wiedzę był żyjący w drugiej połowie XVII wieku – Gottfried Wilhelm Leibniz. Dziś to niemożliwe. Taka sytuacja nie musi jednak oznaczać totalnej klęski. Istnieje pewien styl myślenia, który przynajmniej próbuje poszukiwać jedności, całościowo spoglądać na ludzkie bytowanie,nie przekreślając niewątpliwych zalet wielu specjalizacji. Tyle teorii…

W obliczu cierpienia człowiek pragnie nie tylko świetnych specjalistów, doskonałej techniki, ale potrzebuje lekarza – człowieka, który poszukuje jedności z nim samym i z otaczającym wszechświatem. W taki świat medycyny na najwyższym poziomie, a zarazem – można bez przesady to powiedzieć – w świat szeroko pojętej filozofii i sztuki – wprowadza nas w swej książce „Kore. O chorych chorobach i poszukiwaniu duszy medycyny” Profesor Andrzej Szczeklik. Nie sposób opisywać niezwykły świat lekarza – humanisty zawarty w tej książce. Napiszą o tym zapewne inni…

 

Może jednak warto oddać głos samemu Autorowi:

Nie chcemy widzieć cierpienia. Odwracamy się plecami do nieszczęścia. Ono zawsze przychodzi nie w porę. Przeszkadza. Drażni jak cierń, choć nie tkwi pod naszą skórą. Znajduje nas nieprzygotowanych. I tylko lekarz, pielęgniarka, kapelan szpitalny wychodzą rano na jego spotkanie. Muszą zachować wrażliwość./…/ Trzeba pielęgnować w sobie tę wrażliwość – wrażliwość serca. Nieczęsto się o tym mówi, bo przecież wrażliwości oczekuje się szczególnie od artystów.Być może związki medycyny ze sztuką ujawniają się i na tej płaszczyźnie./…/. Chory przychodzi ze swym bólem, cierpieniem, wołaniem o pomoc.A lekarz, nie bacząc na lęk chorego (i swój własny) , wiedząc, jak mało (zawsze za mało), mówi: Stanę przy tobie. Razem spojrzymy niebezpieczeństwu w twarz. I wtedy opadają wątpliwości, w jakie myśl nasza stroiła duszę przez wieki. Kore-dziewczynka pokazuje się nam w źrenicy chorego Staje w blasku, jasna i wyrazista, w tej krótkiej chwili, gdy słyszy nasze przesłanie” Będę z tobą. Nie opuszczę cię. Nie zostaniesz sam.„.

 

W takim świecie – jednak realnym dzisiaj – łatwiej żyć nawet, gdy zawsze nie w porę przyjdzie cierpienie.

 

Paweł Łukasz Nowakowski

 

Andrzej Szczeklik

KORE. O Chorych, chorobach i poszukiwaniu duszy medycyny.

Wydawnictwo ZNAK. Kraków 2007


Autor: naturalnie